ιδιοπροαιρέτως

ἰδιοπροαιρέτως (Μ)

επίρρ. με τη θέληση κάποιου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτ. *ιδιοπροαίρετος, κατά το αυτοπροαιρέτως].